Şeyh Ensarî, Şia’nın önde gelen büyük âlimlerindendir. En büyük ve en etkin ilmî şahsiyetlerden birisidir ve yazmış olduğu ‘Resâil’ ve ‘Mekâsib’ adlı kitaplar yıllardır medreselerde ders kitabı olarak okutuluyor. Bu nedenle bu yüce şahsiyet sonrasında yetişen büyük ilmî şahsiyetler bu ilim deryasından beslenerek yücelebilmişlerdir.

Özellikle İlim Havzaları talebelerinin manevi sığınağı olan bu tarihi türbe, her yönüyle insanı kendisine cezbediyor.

Sünni-Şii bu rivayet üzerinde birkaç küçük anlatım farklılığı dışında ittifak etmiş ve Hz. Resulullah (saa), kendi kızı Hz. Fatıma’ya (sa) bizzat bunu öğrettiği için bu zikirler Hz. Fatıma (sa) tesbihatı diye meşhur olmuştur.

İzmir Torbalı Muhammed Ali Camii'nde yas merasimi..

Hz. Fatıma’yı(as) anma günlerine dikkat edilmelidir. O yüce insanın hayatı anlatılırken şehadeti anlatılırken ihtilafa sebeb olacak meseleler anlatılmamalıdır.

Hz. Zeynep küçüklüğünden beri birçok musibet, bela ve imtihanla karşılaşmış ve hepsine de en güzel şekilde sabretmiş ve imtihanlardan yüzünün akıyla çıkmıştır.

“Müminlerden öyle erler vardır ki, Allah’a verdikleri sözde sadık kaldılar. Kimi adağını ödedi (şehit oldu), kimi de (şehit olmayı) bekliyor. Onlar asla verdikleri sözü değiştirmediler.” Ahzab/23

Ehlisünnet müfessirlerinin (Zamahşeri,[4] Fahri Razi,[5] Beyzavi,[6] ve başkaları) dediklerine göre “ebnaena”dan (oğullarımız) maksat Hasan ve Hüseyin aleyhima’s selam, “nisaena”dan (kadınlarımız) maksat Hz. Fatıma Zehra (s.a) ve “enfusena”dan (kendimiz veya nefsimiz) maksat Hz. Ali'dir (a.s). Yani Efendimizle birlikte bu dört kişi Al-i Aba veya Ehl-i Kisa veya Ehl-i Kisa’yı teşkil etmektedir. Bu kişilerin yüce makamlarını gösteren bu ayet, Zamahşeri ve Fahri Razi’nin dediğine göre onun peşi sıra nazil olan Tathir ayeti (Ahzab suresi, 33. ayet) onların anı, değer ve paklıklarını ortaya koymaktadır.

Gadir günü (Zilhicce ayının 18’i) Hz. Resulü Kibriya Efendimiz (s.a.a) Veda Haccı'ndan dönerken Gadir-i Hum denen yerde, İmam Ali’yi (a.s) kendisinden sonraki imam ve halife olarak insanlara tanıttı. Ashabın önde gelenleri dahil orada bulunanlar Hz. Ali’ye biat ettiler.

İmam'ın (a.s) namaz kıldığı elbiseyle defnedilmesini[18] ve vefatından sonra on yıl boyunca da Mina'da kendi malından matem merasimi düzenlemelerini vasiyet ettiği nakledilmiştir.[19]

Kum’da, benim çocuklarımdan adı “Fatıma binti Musa” olan birisi vefat edecek ve onun şefaati ile tüm Şialarımız cennete girecektir.

Bazı hadislerde kabrinin ziyaret edilme sevabının Hz. Hüseyin b. Ali’nin (a.s) kabrinin ziyaret edilme sevabı ile eşdeğerde olduğu söylenmiştir.

Bizden yakınlarda fetva istediler: Şiilerin kâfir olduğunu söyleyen ve kanlarını helal görenler karşısında bizim ne yapmamız lazım? Cevap verdik: Kelime-i şehadet getiren herkesin kanı ve malı korunmuştur (size kâfir de deseler). Eğer Ehl-i Sünnet’in bir karış toprağı kâfirler tarafından saldırıya uğrasa, Kum’daki Şiilerin vazifesi bile buranın savunulması ve kâfirlerin saldırısına uğratılmamasıdır.

O (Ali)Nuh gemisinin sırrı, kelimullah olan Musa'nın ateş ışığı ve Süleyman'ın saltanatının gizemi idi...

Hasan bin Ali bin Ebi Talip (Arapça: الحسن بن علي بن أﺑﻲ طالب) (Hicri 3, Medine/Hicri 50, Medine) Hz. Ali ve Hz. Fatıma’nın (s.a) büyük oğlu, Hz. Muhammed'in (s.a.a.) ilk erkek torunu, on iki imam'ın ikincisi ve Ehlibeyt'ten olan dördüncü masumdur.