Müslümanlar, şefaati İslam akaidinin asıl ve rükünlerinden biri saymış ve icma ile onu İslam'ın kesin ilkelerinden kabul etmiştir. İslam Dini içerisinde şefaati bütün anlamlarıyla inkar eden hiçbir grup bulunmaz.

"Bir gün İmam Sadık (a.s) Ebu Cafer'e Basra dönüşü şöyle sordu, "Halkı biz Ehlibeytin imametini kabullenme hususunda nasıl buldun?"

Hz. Ali Efendimizi, Hz. Fâtıma anamızı, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’i sevmeliyiz. Her an bir yenisi patlak verebilecek, Hz. Ali Efendimizi sevenlerin üzerinden devam eden Şii-Sünni savaşına ancak Ehl-i Beyt'i severek ve onların etrafında birleşerek mâni olabiliriz.

Son günlerin önemli gündem başlığı, bildiğiniz gibi Sayın Cumhurbaşkanı’nın bir konuşmasında temas ettiği “İslam’ın Güncellenmesi” konusudur.

“Büyük Gaybet”in başlarında Bağdad fıkıh ve fakihlik merkeziydi. Şeyh Tûsî’nin 1056 yılında Necef’e hicret etmesiyle “Necef” hemen hemen bir asır boyunca fakihliğin merkezi görevini üslendi.

Hz. Zeyneb-i Kübra (s.a) geceleri ibadetle geçirirdi. Yaşamı boyunca hiçbir zaman teheccüd (gece namazını) terk etmemiştir.

İslam İnkılâbı Rehberi Ayetullah Uzma Hamanei’nin altın gözlük ve saat alımı, internetten alışveriş, ergen olmayan çocuk ile alışveriş yapmak ve namahrem kadın ile konuşmak gibi konularda kendisine iletilen en yeni fıkhi sorular hakkındaki fetvaları yayımlandı.

Bu, yani bir insanın batında gidebilme imkanına sahip olacağı en ileri noktadır. Mirac, Hatemu’l Enbiya’nın (s.a.a.) batıni seyridir. Bunu derken ben bunun zahirde olmadığını söylemiyorum, ancak daha çok batın söz konusudur. Bu yola herkes gidemiyor. Eğer zahirci bir insansa Allah’ı kendi tasavvur ettiği gibi bilir. O, kendi tasavvurunda yarattığı bir tanrıya sahiptir.

Şii ve Sünni alimler ittifakla: وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرٖى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللّٰهِ وَاللّٰهُ رَؤُفٌ بِالْعِبَادِ ("İnsanlardan öyleleri de var ki, Allah'ın rızasını almak için kendini feda eder. Allah da kullarına şefkatlidir.") (2 - 207) ayeti kerimesinin “Leyletu’l Mebit” gecesinde ve Hz. Ali (a.s) hakkında nazil olduğunu belirtmişlerdir.

Hicretin on birinci yılının başlarında, Hz. Peygamber Efendimizin (s.a.a) hastalandı ve akabinde vefatı gerçekleşti. Hastalığı ilerleyince minbere çıkarak insanların birbirine şefkatli olmasını isteyerek şöyle buyurdu: "Eğer birisinin üzerimde hakkı varsa onu istesin, yoksa helal etsin. Eğer birisini kırdıysam şimdi telafi etmesi için geldim."[78] Hz. Fahri Kâinat Efendimizin (s.a.a) vefatı, hicretin on birinci yılı Safer ayının yirmi sekizinde ya da başka bir rivayete göre aynı yılın Rebiülevvel ayının on ikisinde altmış üç yaşındayken gerçekleşti. Nehcü’l Belağa’da belirtildiği gibi Efendimiz (s.a.a) can verdiğinde başı, Hz. Ali’nin (a.s) kucağında, sine ve boynu arasında idi.[79] O vakitler Hz. Fatıma (s.a) dışında hiçbir çocuğu hayatta değildi.Hz. Resulü Ekrem’in (s.a.a) mutahhar naaşı, Hz. Ali (a.s) ve hanedanından birkaç kişi tarafından gusül verilerek, kefenlendi ve ardından kendi evinde –şu anda Mescid-i Nebi’de yer almaktadır- toprağa verildi.

"Galiba daha sonra Allame Tabatabai ile Henry Corbin’in Tahran’daki oturumlarına da katıldınız. Üstat Mutahhari de o oturumlara katılıyor muydu?..."

İmam Ruhullah Musavi el-Humeyni genel olarak gençlere şunları tavsiye ederdi:

“Zamanının imamını tanımaksızın” veya “Zamanının imamına biat etmeksizin ölen kimse cahiliyye ölümüyle ölmüştür” hadisi bağlamında bizim problemimiz çözülmüştür ki bu da On İkinci İmam'dır. Size göre bu imam kimdir? Azizlerim Muhammedî (s.a.a.) varisin kim olduğunu araştırınız. Bize göre Muhammedî varis şu anda On İkinci İmam'dır. Sizler ne düşünüyorsunuz?

Rivayet edildiği üzere İmam Hüseyin’e (a.s) ilk darbeyi, Kinde kabilesinden biri İmam’ın kafasına indirdi.[85] Bazı kaynaklara göre ise, ağır yaralar alan ve savaşmaktan dolayı bedeni zayıf düşen İmam (a.s) dinlenmek için bir süre savaşı bıraktığında alnına bir taş değdi ve yüzü kana bulandı. İmam gömleğinin bir köşesini kaldırarak yüzünün kanını silmek istediğinde ise üç başlı ve zehirli bir ok İmam’ın kalbine isabet etti.[86]

Elinizdeki makalede, akılcı ve tarihe felsefî yaklaşımlarıyla tanınan İbn Haldun’un Hz. Peygamber’den (s.a.a) sonraki hilafet meselesi hakkındaki görüşlerini genel hatlarıyla ele alıp, özelde Hz. Ali’nin (a.s) hilafetine dair düşüncelerine odaklanacak ve güvenilir tarih kaynaklarıyla belgelere dayanarak onun bu konudaki görüşlerinin kritiğini yapacağız. Neticede, İbn Haldun’un Hz. Ali’nin imameti ve hilafeti konusunda kendine özgü yaklaşımından kaynaklanan tarafgirliğinin tutarsızlığa dönüşen yönlerini açıklığa kavuşturacağız.