İslam dini insan hayatının her alanında en güzel yöntemi sunan bir dindir. Ancak onu bir bütün olarak görüp, bütününe amel edince güzelliğini ortaya koyar. İslam; itikatî, ahlakî ve ameli olmak üzere üç alanda kâmil insan yetiştirecek öğretileri içeren bir dindir.

“Aşura hadisesinden sonra hiçbir Beni Haşim kadını gözüne sürme çekmedi, kına yakmadı, evlerden yemek pişirildiğini simgeleyen hiçbir duman yükselmedi. Böylece İbn Ziyad öldü. Bizler kanlı Aşura faciasından sonra her daim gözlerimizde yaş biriktirdik.”

Kerbela vakıasında dediklerine göre Hz. Abbas Muharrem’in yedisinde bir kere İmam Hüseyin’in (a.s) yaranları ve ailesine su götürmeyi başarmıştır. Aşura günü yine bu iş için Fırat nehrine doğru gitmiş, ancak geri dönüş yolunda su kırbasına ok isabet etmiş, kolları kesilmiş ve bu şekilde şehadete ermiştir.

Abdullah b. Hüseyin’in doğum tarihi net olarak bilinmemektedir, ancak kaynakların bir çoğu onun Kerbela’da şehit olurken çok küçük bir yaşta ve süt emen bir bebek olduğunu belirtmişlerdir.

Bugünde yaşanan önemli olaylardan dolayı Tasua günü, Şiaların yanında kayda değer bir öneme sahiptir. Şialar, Tasua gününü Hz. Abbas’ın günü olarak anmakta, Aşura günü kadar önem vermekte ve o günde Hz. Abbas’ın faziletlerini zikrederek matem tutmaktadırlar. İran ve Şiaların yaşadığı bazı İslam ülkelerinde Tasua günü de Aşura günü gibi resmi tatildir. Bugün de Aşura günü gibi halkın yoğun katılımı ile matem ve ağıt programları düzenlenmektedir.

Abdurrahman b. Akil’in doğum tarihi hakkında elimizde az bir bilgi bulunmaktadır. Lübabu’l Ensab kitabının yazarı, Abdurrahman b. Akil’in şehadeti sırasındaki yaşının 35 olduğunu yazmıştır.

Hür orduya dönerek şöyle dedi: "Ey Kûfe ehli! Ananız yasınıza otursun! Siz Hüseyin'i davet ettiniz; ama yanınıza geldiğinde, onu düşmana teslim ettiniz. Canınızı ona feda edeceğinizi söylediniz; fakat sonra onu öldürmek için onun karşısında durdunuz; onu alıkoydunuz, boğazını sıktınız ve her taraftan onu sardınız. Böylece Allah'ın geniş yeryüzünde bir yere gitmesine, kendisini ve ailesini emniyete almasına engel oldunuz. Sonuçta o sizin elinizde bir esir gibi kaldı

Müslim bin Avsece, sadrı İslam’da Arap kahramanlarından birisiydi. Azerbaycan’ın fethinde ve diğer yerlerin ele geçirilmesinde diğer Müslümanlarla birlikteydi. İmam Hüseyin’in (aleyhi selam) ashabı arasında şehit olan ilk kişidir. İlk saldırı sırasında şehit düşmüştür.

Hz. Habib bin Mezahir (r.a) Hz. Ali (a.s) ile birlikte Kufe’ye gitmiş ve tüm savaşlarında onun yanında yer almıştır. Kendisi İmam Ali’nin (a.s) has yaranlarından, ilim ve bilgisini taşıyanlardan sayılmaktadır. Hz. Ali (a.s) ona “Menaya ve Belaya” ilimlerini öğretmiştir. Kendisi İmam Ali’nin (a.s) vurucu gücü ve bağlılarından olan Şurtetu’l Hamis özel grubunun bir üyesidir.

Ayetullah uzma Hamedani, matem ve yas toplantılarının İslami ölçülerle uyumlu olmasını ve hiçbir çeşit inhiraf ve sapkınlığın onda yol bulmamasını vurgulayarak şunları söyledi: matemlerde (Şia) mezhebinin karalanmasına ve hakarete uğramasına neden olan ve İslam ümmeti arasında ihtilaf ve anlaşmazlıkları körükleyen her türlü hareket haramdır.

Kama vurmanın tarihi ve tarihte ilk kez ne zaman kama vurulduğu hakkında farklı görüşler vardır.[1] Ancak bu görüşler içinde en çok senede sahip olan görüş kama ve zincir kültürünün Azerbaycan Türkleri tarafından Farslar ve Araplara sıçradığı görüşüdür.[2]Bir diğer görüş ise Hindistan (Pakistan)’dan diğer ülkelere sırayet ettiği görüşüdür. Ancak her iki görüşünde doğru olduğu uzak bir ihtimal değildir. Şöyle ki İslam ülkelerini işgal edip sömürgesi haline getirmek isteyen İngiltere ve öteki batılı ülkeler bu emellerine ulaşmak için kama ve zincir kültürünün hangi toplumlarda daha çabuk yayılacağını hesaplamış ve onlara göre İmam Hüseyin’e olan aşırı bağlılıklarından dolayı Türkler ve Hindistan toplumu seçilmiştir. Bu iki toplumun seçilmesinin bir diğer nedeni ise bu iki toplumun Şia’nın merkezi olan Necef’ten coğrafi olarak uzak olmalarıdır…

Üç-yaşında bir esir ağlamaktan ölmüştü O gurbette Zeyneb’i yaşarken öldürmüştü Nasıl tahammül etsin yürekler böyle derde ZEYNEBİN MACERASI ateştir gönüllerde... Medineyi düşündü, Sakife-Beyt ul Ahzan Hepsi'de kara gün'dü hele O mazlum Hasan Doğranmıştı ciğeri Şam yılanı zehriyle Kuşanmıştı dertleri yalnızlık günleriyle... Yangını hatırladı korku uyutmamıştı O dehşet günlerini Zeynep unutmamıştı Şam’daki musibetler ikinci Kerbela’ydı Bir aah çekti derinden Abbas'ım sağ olaydı

Şam zorbası tağutun ömrü günahla geçti Ölüp gitmeden önce oğlunu halef seçti Düştü biat derdine o ahmak yezid için Soramazdı hiç kimse bu biat neden niçin Birkaç itiraz sesi usulüyle kesildi Çünkü Ümeyye nesli baş-kesen bir nesil'di Vali ettiler Şama, Nebi sonrası dönem Bu imansız adama verdiler farklı önem Valiler azledilir ona dokunulmazdı Gayet işini bilir tilki gibi kurnazdı Yirmibeş yıl valilik sultanlığa dönüştü Onun için islamlık sadece görünüştü...

Yine geldi Muharrem, işte yine Âşûrâ! Yine 10 Muharrem; Âşûrâ günü... Nedir Âşûrâ-Aşure? Sahi nedir Âşûrâ? Çorba mıdır, Aş mıdır? Teenni ya telaş mıdır? Bağrı yakan ataş mıdır? Bakın cehâlet kokan tarih kitaplarına, gazete köşelerine, takvim sayfalarına, gönül levhalarına? Ne yazıyor bu güne ilişkin? Tatlı, helva, çorba tarifleri mi veriyor? Bayram havası içinde kutlanması gereken bir gün bilgisi mi sunuyor? Yoksa ne...??? Sizin sayfalarınız nelerden bahsediyor? Neler anlatıyorlar o gün hakkında? Yığın yığın hurafeler mi, kaynaksız hikayeler mi, düzmece yalanlar mı, saptırıcı - uyutma amaçlı piyasaya sürülmüş asılsız tarihi bilgiler mi?

Kalbim aşkınla dolu ey şehidi Kerbela Yolum, aşkının yolu, ruhum sana mubtela Uzağım senden uzak aşksız gafil nekes'le Yakınım sana yakın aşık arif herkesle.... Rahmetten uzak olsun Hüseynin katilleri Ebedi ateş olsun o korkunç menzilleri Şirkin kanlı kuşağı ne kadar'da alçaktı Resul kokan Hüseyn’e kılıç kaldıracaktı