Uluslararası Ehl-i Beyt (a.s) Haber Ajansı – ABNA: Peygamber Efendimiz En Güzel Örnek
Allah-u Teala şöyle buyurmuştur:
“Sizin için Allah’ın Resulünde güzel bir örnek vardır.”[1]
1- Kul Gibi Yemek Yemesi ve Oturması
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) kul gibi yemek yer, kul gibi oturur ve kendisinin de bir kul olduğunu biliyordu.”[2]
2- Uykudan Kalktığında Secde Etmesi
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) uykudan kalktığında (alnını yere koyarak) Allah’a secde ederdi.”[3]
3- Namaza Olan Aşkı
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a), ne yemeği ve ne de başka bir şeyi namaza tercih etmezdi; namaz vakti ulaştığında, ne ailesini tanırdı ve ne de dostunu.”[4]
4- Kur’ân Okuması
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a), Kur’an’ı herkesten daha güzel bir sesle okurdu.”[5]
5- Namazda Ağlaması
İmam Seccad (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a), hiçbir suçu olmaksızın Allah korkusundan o kadar ağlardı ki, namaz kıldığı yer (secdegahı) ıslanırdı.”[6]
6- Ümmetle Beraber Olması
Enes bin Malik diyor ki:
“Resulullah (s.a.a) hasta ziyaretine giderdi, cenazeyi teşyi ederdi ve kölenin davetine icabet ederdi.”[7]
7- Birlikte Oturduğu Kimseye Saygısı
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a)’in birlikte oturduğu kimsenin önünde ayağını uzatması kesinlikle görülmemiştir.”[8]
8- Sözü Kesmemesi
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) kimsenin sözünü, haddini aşmadıkça kesmezdi; kestiğinde de sakındırarak veya kalkarak bu işi yapardı.”[9]
9- Oturma Adabı
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“ meclisin son kesiminde (boş olan yerde) otururdu ve diğerlerine de böyle yapmalarını emrederdi.”[10]
10- Misafire Karşı Davranışı
İmam Musa Kazım (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a)’e misafir geldiğinde, Hazret onunla birlikte yemek yerdi; misafir elini yemekten çekmedikçe, O elini çekmezdi.”[11]
11- Musafaha Etmesi
İmam Cafer Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) bir kimseyle musafaha ettiğinde (tokalaştığında), o kimse elini geri çekmedikçe Hazret kesinlikle elini geri çekmezdi.”[12]
12- Güler Yüzlülüğü
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) sürekli güler yüzlü ve yumuşak huylu idi; sert ve katı değildi.”[13]
13- Konuşması
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) kimseyi kınamazdı; kabahatini yüzüne vurmazdı; sürçme ve ayıplarını aramazdı; sevabını ümit ettiği sözler dışında (bir şey) konuşmazdı.”[14]
14- Yemeği
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a), Allah ruhunu alıncaya dek sürekli arpa ekmeği yerdi.”[15]
15- Şakası
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) şaka ve lâtife yapardı ama haktan başka bir şey söylemezdi.”[16]
16- Normal Yemesi
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Biz öyle bir aileyiz ki, acıkmadıkça yemek yemeyiz ve yediğimizde de doyasıya yemeyiz.”[17]
17- Toplumda Yemek Yemesi
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) toplumla birlikte yemek yediğinde, ilk olarak yemeğe elini O uzatırdı; halkın doyasıya yemesi için de yine son olarak yemekten O elini çekerdi.”[18]
18- Halkın Aklı Miktarınca Konuşması
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) kesinlikle kendi aklı miktarınca halkla konuşmamıştır. Kendisi (bu konuda) buyurmuştur ki: “Biz peygamberler topluluğu, insanlarla akılları miktarınca konuşmakla görevli kılınmışız.”[19]
19- Adaletle Bakışı
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) bakışlarını ashabı arasında taksim edir ve ona-buna (herkese) eşit olarak bakardı.”[20]
20- Şefkati
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) cemaat namazı kılarken bir çocuğun ağlama sesini duyduğunda, (cemaat namazına katılmış olan annenin çocuğuna yetişmesi için) namazı hafif ve kısa kılırdı.”[21]
............................................
[1] – Ahzab/21.
[2] – Bihar, C. 16, S. 262.
[3] – Mekarim’ul- Ahlak, S. 39.
[4] – Sünen’ün- Nebi, S. 268.
[5] – Sünen’ün- Nebi, S. 311.
[6] – Sünen’ün- Nebi, S. 32.
[7] – Mekarim’ul- Ahlak, S. 15.
[8] – Bihar, C. 16, S. 236.
[9] – Sünen’ün- Nebi, S. 18.
[10] – Sünen’ün- Nebi, S. 16.
[11] – Sünen’ün- Nebi, S. 67.
[12] – Bihar, C. 16, S. 269.
[13] – Mekarim’ul- Ahlak, S. 14.
[14] – Sünen’ün- Nebi, S. 17.
[15] – Sünen’ün- Nebi, S. 49.
[16] – Bihar, C. 16, S. 244.
[17] – Sünen’ün- Nebi, S. 181.
[18] – Sünen’ün- Nebî, S. 166.
[19] – Sünen’ün- Nebî, S. 57.
[20] – Usul-u Kafi, C. 2, S. 671.
[21] – Sünen’ün- Nebi, S. 273.