Güneş aydınlatmazken kara gündüzü
Ferman sayılıyorken zalimin sözü
Vakit tükeniyorken gördük o yüzü
Ruhullah’tan parlayan katıksız özü
İzzet ile birleşmiş ruhunda ahlak
Nurun, bedeninden hiç inmeyen bayrak
İnan ki anlatılmaz nurlu cemalin
Arşa yükseltmekteydi seni kemalin
Milyonları kaldıran, kalkan sağ elin
Gören gözlere açık o yüce halin
Namazların miraca çıkaran Burak
Rabbin kutlu huzuru sana son durak
Uyandık asırlardır uyuduk yeter
İnkılabına sadık milyonlarca er
Uzat elini yine bize yol göster
Ruhullah’a fedadır mal-u can-u ser
Ektiğin güller bir gün yeşerir mutlak
O güllerin kokusu nurlu infilak
Dağlar boyun eğse de eğilmezdin sen
Şahlara tağutlara yenilmezdin sen
Sürgünlerin dostuydun, üzülmezdin sen
Dünya üstüne gelse ezilmezdin sen
Kana kana içtiğin tükenmez kaynak
Yoluna ışık tutan Kur’an muhakkak
Hakikat yorgun yolcu uzaktan geldi
Süreyya ki boş kaldı boynunu eğdi
İman kılıç kuşandı miğferi giydi
Bakışın kalkanları zırhları deldi
Gönüllere hak geldi kalmadı nifak
Koşuyoruz yoluna meftun olarak
Sensizliğin içinde yetimdir güller
Ağıtlarla dost olmuş inliyor diller
Bağrına dert yanıyor vuruyor eller
Gözyaşının kaynağı şimdi gönüller
Nasıl ağlamaz gece? Güler mi şafak?
Seni ağırlıyorken şu kara toprak