Uluslararası Ehlibeyt (a.s) Haber Ajansı -ABNA- Tayland ile Kamboçya arasında yıllardır çözülemeyen sınır anlaşmazlığı, son günlerde yeniden sıcak çatışmaya dönüştü. İki ülke ordusuna bağlı birlikler, özellikle tartışmalı tapınak ve ormanlık alanların çevresinde mevzi değiştirirken, zaman zaman topçu atışları ve hafif silah sesleri duyuluyor. ABD’nin “gerilimi düşürme” gerekçesiyle sunduğu arabuluculuk önerisi ise taraflar nezdinde şimdilik karşılık bulmuş görünmüyor.
Sahaya yakın kaynaklar, çatışmaların yalnızca askeri değil, aynı zamanda siyasi bir mesaj taşıdığını belirtiyor. Tayland yönetimi, sınır güvenliğini gerekçe göstererek askeri varlığını artırırken; Kamboçya cephesi ise bunun açık bir baskı politikası olduğunu savunuyor. Phnom Penh, özellikle uluslararası aktörlerin tek taraflı söylemlerle sürece dahil olmasına mesafeli yaklaşıyor.
ABD’nin arabuluculuk girişimi, bölgedeki birçok çevrede şüpheyle karşılandı. Güneydoğu Asya’da uzun süredir dış müdahalelere karşı hassasiyet bulunurken, Washington’un bu kriz üzerinden bölgesel nüfuzunu artırma çabası tartışma konusu oldu. Analistler, ABD’nin “dengeleyici güç” rolüyle sahneye çıkmasının, taraflar arasındaki güvensizliği azaltmak yerine derinleştirdiği görüşünde.
Çatışmaların gölgesinde en ağır bedeli ise sınır köylerinde yaşayan siviller ödüyor. Tarım arazilerinin boşaltıldığı, bazı yerleşimlerin geçici olarak tahliye edildiği bildiriliyor. Yerel halk, iki devlet arasındaki siyasi çekişmenin kendi yaşam alanlarını savaş alanına çevirmesinden endişeli.
Direniş perspektifinden bakan bölgesel uzmanlar, krizin yalnızca bir sınır çizgisi meselesi olmadığını vurguluyor. Ulusal egemenlik, tarihsel hak iddiaları ve dış güçlerin bölgeye müdahale alışkanlığı, çatışmayı daha karmaşık bir hale getiriyor. Bu nedenle sahadaki gerilim, masa başında sunulan klasik arabuluculuk teklifleriyle kolayca bastırılacak gibi görünmüyor.
Tayland–Kamboçya hattında yaşananlar, bir kez daha şu gerçeği hatırlatıyor: Bölgesel sorunlar, dış aktörlerin hızlı diplomatik hamleleriyle değil, halkların iradesini ve tarihsel hassasiyetleri gözeten adil çözümlerle sona erebilir. Aksi halde, arabuluculuk çağrıları kâğıt üzerinde kalır; sınırda ise silahlar konuşmaya devam eder.
yorumunuz